Ballroomdancing: Het fenomeen Ballroom

Dansen Roels: Studio 2, Belcrownlaan 18 te Deurne 1978 - 1982

Proloog

Het sociale aspect van stijldansen is groot, en is tegelijkertijd een vorm van kunst. Het hangt allemaal een beetje af van de behoefte van degene die deze vorm van sport beoefend. Vroeger werd er veel meer gedanst en behoorde toe aan de dagelijkse bezigheden van mensen. Stijldansen is eveneens een energieke en competitieve vorm van sport, wat de gezondheid ten goede komt. Het wordt door oudere mensen beoefend, maar jongere mensen zien het ook wel zitten. Stijldansen is daarom een geweldige sociale bezigheid voor jong en oud.

In de jaren 1978 - 1982, als 28 jarige vrijgezel, wou ik leren dansen. Het was de "Saturday Night Fever" periode. Richting dansschool Roels dus, destijds in de Cuylitstraat 48, waar het toenmalige bureel gevestigd was te Antwerpen, om meer informatie. Ik had destijds zo'n kort lederen jak (een soort van vest) waardoor ik dacht er bij iedereen "very cool" uit te zien. Bij nader inzicht, tijdens een initiatie danscursus, bleek het ding veel en veel te kort en vooral te smal, waardoor tijdens het dansen de complete rommel tot over mijn oren begon te kruipen en de knopen van mijn speciaal voor dat doel gecentreerd hemd steeds opnieuw losschoten. Daar ik dacht nog veel beter te leren dansen, schreef ik mij op hetzelfde moment voor een tweede keer in. Deze cursus zou doorgaan in de feestzaal van de Wezenberg te Antwerpen. Wat hierbij interessant was, was dat ik op de ene locatie de oefeningen deed die ik op de tweede locatie reeds kende. Dus..., ik was één van de knappe gasten die tegen iedereen kon stoeffen, er alles van wist, en er tegelijkertijd nog niet zo stom uitzag dan het geval wel moest zijn.

In het derde jaar begon ik mij een hele professionele "piet" te voelen, toen plotseling "Frank de instructeur van dienst" aan de derde jaarscursisten vroeg of deze geïnteresseerd waren om naar het eerste jaar te gaan, om gaten op te vullen, daar er te veel meisjes waren en uiteraard te weinig jongens. Geheel gratis. Dat was iets voor mij! Op een avond kwam ik aan in de Cuylitstraat, met zéér veel "schwung" (in rood hemd, jeans en met assortie gemakkelijk zittende sloeffen..., denk ik dan toch), er helemaal niet van bewust dat dat allemaal niet zo "schwungachtig" was, om de avond op te vrolijken. Fred was er ook bij, een lachebek met de nodige flair over zich, om U tegen te zeggen. Op een gegeven moment kreeg ik iemand in 't oog die zich Mieke noemde, en ging haar halen om mijn danskunsten te tonen. Daar Mieke zich reeds verschillende keren "op de tenen had laten trappen" door "beginners", ontdekte zij dat er nog iemand aanwezig was die goed kon dansen en die zich Frank noemde. Dat was eindelijk het ultieme én onweerlegbare bewijs dat de inzet en motivatie, die de man met het lederen jak had geleverd, uiteindelijk de nodige vruchten hadden afgeworpen. Van het één kwam het spreekwoordelijk ander, en na een tijdje waren beiden uiteindelijk een onafscheidelijk en verliefd dansteam geworden.

Nu, op 60 jarige leeftijd, zonder lederen jak uiteraard, want daar kan ik allang niet meer in, om niet te spreken van het rode hemd, jeans en gemakkelijke zittende sloeffen, beleven wij beiden een spetterende tijd, deze keer echter bij dansschool Ekkart, met échte dansschoenen, in de Drabstraat te Mortsel, in het..., "derde" jaar.

Ik weet niet wat er gebeurt zou zijn als ik "Mieke van het eerste dansjaar" niet was tegen gekomen, maar wat ik wél vast en zéker weet, is dat wij momenteel samen opnieuw onze jeugd beleven in alle uithoeken van de dansvloer...

...Il fait très beau, je ne peux pas mieux dire, il fait très beau...

Dansen Roels

Dansen Roels: Studio 1, Amerikalei 191/Cuylitstraat 48 te Antwerpen 1978 - 1982

De dansschool Roels werd in 1953, ik was toen drie jaar, opgericht door Hilda Roels samen met haar man. Door plaatsgebrek had zij haar living, juist ja, haar living opgeofferd om op bepaalde tijdstippen de nodige plaats te kreëren door meubilair aan de kant te schuiven en zo de vroege cursisten "aan huis" te onderrichten. Later werd een plaats gevonden aan de Cuylitstraat 48, die als bureel was ingericht, waarbij de achterzijde doorliep naar een huis aan de Amerikalei 191. Dit moest studio 1 voorstellen, een lang, smal, goed en gezellig ingericht atelier die beide huizen met elkaar verbond. Na een tijd werd het hier te klein, naarmate dansen meer en meer populair werd. Er werd wederom uitgekeken naar een nieuwe accomodatie en werd gevonden in de stapelruimte van Verwarming De Bruyn aan de Belcrownlaan 18 te Deurne. Deze firma stelde zijn magazijn ter beschikking en werd prompt als legendarische Studio 2 ingericht. Naarmate er meer en meer cursisten inschreven en het dansen nog populairder werd, werden de nodige infrastructuren gehuurd om de toestroom tijdelijk op te vangen. Er werden dansleraren aangetrokken om de steeds toenemende populariteit van het fenomeen DansenRoels op te vangen.

Hilda Roels en haar echtgenoot

Buiten Hilda en haar man waren het Ludo De Kesel met echtgenote en Frank Evens met echtgenote Annemie Meeussen die als toekomstige leraren het verdere succes van de dansschool bepaalden, en dewelke de sleutlelfiguren waren in de steeds verder groeiende organisatie. Enkele losse flodders als logistieke hulp werden hier en daar tijdelijk ingezet. Frank was zaakvoerder/leraar van 1974 tot en met 1991 voor de volle 17 jaar, en was tevens verantwoordelijk voor de publiciteit. Ik moet zeggen dat Frank en Annemie het uitstekend deden gedurende de vier jaar dat mijn vrouw en ik daar dansles volgden. Zij waren zeer professioneel bezig.

Frank Evens en Annemie Meeussen Ludo De Kesel met echtgenote

Buiten de cursus zelf waren er fuiven, nieuwjaarsfeesten, voetbalverbroederingen, carnavalbals, sint-niklaasfeesten, uitstappen, kwisavonden en zoverder. Tevens werden er jaarlijks wedstrijden voor gemotiveerde Roels cursisten gehouden. Als jury werd Frank en Linda Venables uitgenodigd, een Brits danskoppel, dat eveneens een demonstratie ten beste gaf voor alle aanwezigen. Frank Venables, die zijn carriëre in 1955 aanving, heeft samen met Linda een enorm palmares opgebouwd als professioneel danspaar, als leraars en juryleden in de Britse en Wereld Kampioenschappen. Elke week werden er kwalificatiewedstrijden gehouden in één of twee dansen, volgens het cursusjaar. Het volstond in één voorronde voldoende punten te behalen om via die dans aan de halve of finale te kunnen deelnemen. Alle deelnemers ontvingen op de dag van de finale een getuigschrift, en de winnaars van iedere categorie een herinneringsmedaille. Bovendien werd per categorie aan de paren die de uiteindelijke finalereeks dansten, een herinnerings-fanion uitgereikt.

Frank en Linda Venables tijdens jurering en demonstratie

Ik ben uiteindelijk tot in de finale geraakt, maar het zal aan de warmte gelegen hebben om niet als éérste uit de bus te komen, want het was een zéér intensieve tijd, zeker als telkens opnieuw een nieuwe categorie gedanst moest worden. Kortom..., het was wel een mooie tijd.

Foto's: Dansen Roels, Frank De Renneville

Foto archief: http://picasaweb.google.com/derenneville/dansenroels

Ekkart

Januari 2009, 27 jaar later, de jaarlijkse grote opendeurdag van dansschool Ekkart breekt aan... Aanvankelijk dacht ik dat mijn ouderdom een rol zou spelen om opnieuw te gaan dansen, maar ik werd meer en meer in de wekelijkse ban van het dansen gebracht door "Stricktly Come Dancing", een jaarlijks terugkerend fenomeen in de vorm van een televisieprogramma waar de britten steevast op zitten te wachten. De bedoeling hierbij is dat bekende figuren (zoals de belgische evenknie van "Sterren op de dansvloer") uit de engelse media op tijd van een week een dans aangeleerd krijgen door professionele dansers. Tijdens de kompetitie vallen er meer en meer mediafiguren af.

In ieder geval, toen ik de dansvloer betrad tijdens de opendeuravond, door de sfeer te proeven en het zien dansen van de leerlingen was ik meteen verkocht. Alle leeftijden, jong en oud, waren vertegenwoordigd. Dus..., geen inlichtingen meer, geen vragen, niks. Alleen nog inschrijven was de boodschap. Grijzer, wijzer maar zeker niet in prima conditie werd opnieuw een gooi op latere leeftijd in het (on)bekende gedaan. Het leek meer op het werpen van een spreekwoordelijke stok in het hoenderhok, daar de eerste danspassen helemaal niet van een "nogal slecht uitziend leiendak" liepen. Eerst moest ik met de conditie rekening houden, daar mijn benen, knieën en gewrichten er geen boodschap aan hadden om na 27 jaar nog in actie te willen schieten. Bovendien had ik na een paar minuten geen adem meer, om vervolgens problemen met mijn geheugen te moeten ondervinden om de danspassen en noodzakelijke figuren te onthouden. Blijkbaar ging het allemaal niet zo goed meer als destijds, terwijl ik er nog aan dacht om ineens in het tweede cursusjaar te beginnen wegens de vroegere opgedane ervaring. Overmoed alom dus. Echter..., na een tijd begon ik mij wonderlijk goed in m'n vel te voelen. Zo goed zelfs dat van pijn, moeilijk ademen, kortom slechte conditie, helemaal geen sprake meer is. Mijn tweede jeugd begint hier. Ik kan het daarom iedereen aanbevelen die tot bewegen wordt aangespoord: ga niet naar de één of andere gym om met een handdoek in de nek op een machine te gaan staan spurten om in conditie te blijven, maar ga dansen. Het kost eveneens energie, doch het voordeel ten overstaan van de gym is dat men daarnaast kan dansen voor één en dezelfde prijs...

Dansles, geweldig goed voor de conditie

De familie Ekkart, zo is zij in de media bekend, bestaat hoofdzakelijk uit Mar, Peter, Ellen en Mike. Daarbuiten zijn er nog verschillende leraren die de familie bijstaan. John en Mar Ekkart hebben de dansschool opgericht in 1961. Mar jureert op Wereldkampioenschappen, is docent en examinator tijdens de opleiding van dansleraren en wedstrijddansers en geeft les in de dansschool. Peter, Mar's zoon, leidt samen met zijn echtgenote Ellen en Mar de dansschool. Hij is lesgever en examinator tijdens de opleiding van dansleraren bij Buldo. Als danser was hij 8 keer Belgisch kampioen als professional. Nu danst hij met Ellen in de Ballroom dicipline en beiden gaan regelmatig naar het buitenland. Ellen is mede zaakvoerder en full-time dansleraar, heeft wedstrijdervaring in latijnse dansen, en is choreografe hip hop/Streetdance. Zij was verschillende keren te zien in het VTM-programma "Sterren op de dansvloer". Mike is de oudste zoon van Peter. Hij is de jongste medewerker en geeft eveneens les om de cursisten bij te staan.

Sterren op de dansvloer: Herbert Flack, Ellen Ekkart, Nico Mattan, Peter Ekkart

Zoals bij DansenRoels het geval was, worden bij Ekkart eveneens dansactiviteiten georganiseerd. Onder andere de Cinderella Cup, waarbij er gestreden wordt door professionele dansparen om de titel is zeer in trek. Er is een Hip hop wedstrijd, een wedstrijd voor formatieteams, het galabal en extra dansavonden buiten de zondagavond. De Belgian Amateur League, een wedstrijd tussen cursisten, verspreid over verschillende dansscholen in België, is een topper. Ieder jaar is de agenda goed gevuld. In ieder geval moet dansschool Ekkart bekendheid hebben, want in augustus 2010 werden er leerlingen van de dansschool Roels, die zijn activiteiten als dansschool stopte, verwelkomt in de Ekkart familiekring.

Dansschool Ekkart: Cinderella Cup, Demonstraties, Galabal, Opendeur

Wedstrijden tussen cursisten van verschillende dansscholen

Foto's: Sven Bruggeman, Peter Ekkart, Guy Kleinblatt.
Foto archief: www.ekkart.com/foto.htm

Epiloog

Op 29 mei 1937 trouwden mijn ouders na een onbezorgde tijd van verkering. Zij kenden elkaar van 't Kiel in Antwerpen. De mensen van toen leerden elkaar dansen als zij uitgingen. Destijds waren er eveneens veel meer danscafe's dan nu, en meer bepaald de "Picadilly" op het Zwaantje in Hoboken was één van de populaire establissementen waar ik hen veel over hoorde vertellen. Er is veel in de mist van de tijd blijven steken, maar het zal wel aan m'n vader gelegen hebben denk ik, kwestie muziek dan, want ik heb altijd wel een goed gevoel gehad bij het beluisteren van muziek. Meer bepaald disco, jazz en soul. In de tijd van toen, hadden wij thuis nog van die 78 toeren exemplaren, daarna singles en nog wat later in de tijd: de lp's. Vervolgens kwamen de cd's op de markt met meestal muziek van de belangrijkste zangers in de beginperiode, wegens te duur. Momenteel wordt er massaal muziek van het internet gehaald. Nu is het mogelijk om bepaalde nummers binnen te halen zonder het gehele album aan te moeten schaffen. I-tunes en Casa Musica, een duitse website, speciaal voor dansmuziek zijn voor mij de belangrijkste bron. Als ik thuis naar die liedjes luister, ben ik in gedachten al met dansen bezig, en zweef letterlijk (bijna dan toch) over de dansvloer in de vierde dimensie van ruimte en tijd, waarbij de tijd trager lijkt te lopen. Het resultaat: weg stress of andere negatieve gedachten, en kan ik bijna niet meer wachten op de volgende dansavond in de dansschool.

Daar moet ge dan zo oud voor geworden zijn...

...Il fait très beau, je ne peux pas mieux dire, il fait très beau...

Foto archief

Roels: jaren 78 - 82
Ongetwijfeld zullen er mensen op deze foto's herkenbaar zijn die, zoals ik, elkaar hier hebben ontmoet en wiens kinderen hier eveneens les gevolgd hebben! Bekende gezichten?

Deze foto's zijn in een hogere resolutie te downloaden op http://picasaweb.google.com/derenneville/dansenroels